Klimaet har alltid variert. Til alle tider. «Både historiske kjelder og andre indirekte data viser store klimavariasjonar i våre område dei siste 1000 åra,» skriver Meteorologisk institutt i en artikkel om «Klimet i Noreg dei siste 1000 år«. Den norrøne bosetningen på Grønland, og den senere avfolkingen på 1300- og-1400 tallet, har blitt brukt som eksempler på klimavariasjoner med stor betydning for menneskene.
«Frå varmetida i mellomalderen sokk temperaturen. Klimaet gjekk inn i ein kaldare periode som har vorte kalla den vesle istida. Namnet fekk perioden fordi mange av breane la på seg, slik at isen strøymde lenger ned i dalane. Somme stader gjekk det så dramatisk for seg at breen tok med seg gardar på ferda nedover”.
«Ved overgangen frå 1700-talet til 1800-talet skjedde det ei klimaforverring. Mykje tyder på at den kaldaste perioden i norsk klima er nettopp tidleg på 1800-talet.»
«På slutten av 1800-talet var temperaturen i det store og heile høgre enn tidleg i hundreåret, men noka rask stigning var det ikkje tale om. Så skjedde det noko uventa: Like før 1930 kom det eit brått omskifte som ofte blir referert til som den tidlege 1900-talsoppvarminga,» hvorpå temperaturen gjennomgåande ble liggende på eit høyere nivå enn før 1930.
«For å finne ein verkeleg kald vår/sommar må vi 70 år tilbake i tida, til 1923. Den aller kaldaste ser ut til å ha vore sommaren 1802. På 1700-talet (for dei åra vi har data) står 1784 fram som den kaldaste,» skriver DNMI.
Nigardsbreen vokste kraftig frem på 1700-tallet og ødela gårdane Mjølver og Nigard i 1748. Siden den tid har breen trukket seg tilbake.
Nigardsbreen vokste kraftig frem på 1700-tallet og ødela gårdane Mjølver og Nigard i 1748. Siden den tid har breen trukket seg tilbake.
KOMMENTER DENNE SAKEN